غزل حس آسمانی
تو ای زنانه ترین حس آسمانی من
و مریمانه ترین روح جاودانی من
تو آن بلندترین قله ای که می بینم
و گمشده است چرا باز هم نشانی من
و عطر یاس بهارانه تو می پیچد
میان دفتر خشکیده خزانی من
نگاه کن که پس از سالیان سال آمد
خود غریب من امشب به میهمانی من
صدای قلب مرا سنگ ها نمی شنوند
تویی فقط به خدا سهم همزبانی من
و کاشکی تو مرا انتخاب می کردی
تو آیه آیه تفسیر مهربانی من
یاسمن آرنگ
+ نوشته شده در جمعه بیست و هفتم مهر ۱۴۰۳ ساعت 17:48 توسط نویسنده
